Αν και είναι μόνιμος κάτοικος Αμερικής, η Αλέξια είναι πολύ δεμένη με την πατρίδα της και κάθε τόσο που επισκέπτεται το νησί, φροντίζει να απολαμβάνει τις ομορφιές του στο έπακρο. Αυτή τη φορά, με βαριά καρδιά, αλλά και μεγάλο ενθουσιασμό, επέστρεψε στο Βαρώσι όπου γεννήθηκε, την ημέρα της λυπηρής επετείου της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής, δηλαδή 20 Ιουλίου.
Περπάτησε στους δρόμους της πόλης, μπροστά από συντρίμμια και συρματομπλέγματα, με την ανάμνηση των γονιών της να την μεταφέρουν με το αυτοκίνητό τους στο σπίτι. Βρέθηκε μετά από πολλά χρόνια στη βεράντα του πατρικού της όπου καθόταν όταν άκουσε στο ραδιόφωνο για τo πραξικόπημα, επισκέφθηκε το παλιό της δωμάτιο, όπου αντίκρισε ένα βιολί στο κρεβάτι -ο εγγονός των Τουρκοκυπρίων που διαμένουν εκεί είναι μουσικός, μαθαίνει- και βρέθηκε ξανά στον κήπο του σπιτιού, όπου οι μυρωδιές των λεμοναθνών ξύπνησαν όμορφες αναμνήσεις.
Στον δρόμο του γυρισμού, προς το τέλος αυτού του οδοιπορικού με ανάμεικτα συναισθήματα, έκανε στάση στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης κοντά στο σπίτι της, στο Αρχαίο Θέατρο της Σαλαμίνας, στον πύργο του Οθέλλου και περπάτησε στις χρυσές αμμουδιές της Αμμοχώστου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου